Krótka historia gier niezależnych na Xbox i spojrzenie w przyszłość z ponad 2000 grami wysłanymi za pośrednictwem ID@Xbox
Streszczenie
- Ponad 2000 gier niezależnych twórców wydano za pośrednictwem programu ID@Xbox.
- ID@Xbox wypłacił ponad 1,5 miliarda dolarów tantiem niezależnym programistom od początku istnienia programu.
- W opracowaniu jest ponad 2000 tytułów niezależnych twórców na Xbox.
Docieramy do fascynującego punktu w świecie gier niezależnych. Teraz na scenę wchodzą niesamowici nowi twórcy, dla których początek ruchu w zakresie gier niezależnych jest w rzeczywistości historią, a nie żywym doświadczeniem. Tak więc, gdy przygotowujemy się do skoku na następną generację konsol z Xbox Series X, wydaje się, że to dobry moment, aby spojrzeć wstecz na narodziny nowoczesnej gry niezależnej – zwłaszcza rolę Microsoftu w kształtowaniu tej sceny i jak od tego czasu rozwinął się program ID@Xbox.
Wraz z premierą Swimsanity od naszych przyjaciół z Decoy Games w zeszłym tygodniu, widzieliśmy ponad 2000 gier niezależnych deweloperów, które pojawiły się na Xbox One i PC! Od początku programu ID@Xbox wypłaciliśmy również niezależnym deweloperom ponad 1,5 miliarda dolarów tantiem . Osiągnięcie tego nowego kamienia milowego zajęło niezależnym programistom tylko dwa lata, prawie połowę czasu, jaki zajęło uruchomienie 1000 gier za pośrednictwem ID@Xbox! Od gier MMO, takich jak Black Desert, przez szybkie gry akcji dla wielu graczy, takie jak Warframe, przez przytulne gry typu slime ranching, takie jak Slime Rancher, po niesamowite łamigłówki, takie jak Human Fall Flat, czy platformówki wyższego poziomu, takie jak Celeste – czasami wydaje się, że jedyną wspólną cechą tych gier jest ich różnorodność, ale jest też inny haczyk. Reprezentują niesamowitą jasność widzenia i owoce twórczej wolności, którą mogą zapewnić tylko gry niezależne.
Gry niezależne istniały od zawsze – do licha, poprzedzają gry inne niż niezależne! Legendarne są opowieści o samotnych twórcach tworzących gry dla Apple, Commodore 64, Sinclaira i wielu innych 8-bitowych mikroprocesorów. Gry te były „pakowane" w strunowe torebki z nadrukowanymi instrukcjami (czasami!) i sprzedawane w lokalnych sklepach komputerowych. Ponieważ przejście do zdigitalizowanego świata nadal miało swoje własne, Xbox Live Arcade (XBLA) stał się jednym z pierwszych główne kroki w kierunku wprowadzenia tych niezależnych gier na główną platformę wydawniczą w czasach schyłku OG Xbox i ostatecznie startu na Xbox 360.
Pierwotni założyciele XBLA naprawdę postrzegali to jako arkadę – miejsce do grania w klasyczne gry zręcznościowe i zwykłe gry na podstawowym systemie gracza. Zdarzyła się jednak zabawna rzecz. Niektórzy z tych niezależnych programistów, którzy wciąż tworzyli gry na PC – ludzie tacy jak Jonathan Blow i zespół The Behemoth – zobaczyli te gry do pobrania i zaczęli mieć kilka pomysłów. I wkrótce, dzięki zachętom i podekscytowaniu ówczesnych ludzi z Microsoftu, na XBLA zaczęły pojawiać się nowe gry, oryginalne gry, gry od niezależnych twórców. Dystrybucja cyfrowa uwolniła twórców konsol od konieczności tworzenia gier „rozmiaru dysku” i uwolniła ich od odkrywania dowolnego typu gier, jaki można sobie wyobrazić.
Były to gry, które mogą nigdy nie przejść przez zbiórkę, aby uzyskać wydanie płyty od tradycyjnego wydawcy. Były mniejsze (oryginalny maksymalny rozmiar pliku dla gier XBLA wynosił 40 MB!), wykorzystywały gatunki – takie jak platformówki 2D – które od lat nie były w głównym nurcie. A jednak… były magiczne. Bez konieczności szukania pełnego dysku lub listy wypunktowań na odwrocie pudełka, ci pionierscy programiści byli w stanie po prostu podążać za swoimi kreatywnymi wizjami i dostarczać gry, takie jak Castle Crashers, Limbo i Super Meat Boy, którymi jesteśmy wciąż o tym rozmawiają i nadal czują się świeżo, 10 i 12 lat po ich premierze.
Błysk do przodu i gdy weszliśmy do generacji Xbox One, zauważyliśmy niesamowity wzrost na scenie niezależnej, ponieważ twórcy tworzyli coraz bardziej ambitne i innowacyjne projekty. Wkrótce świat też ich zobaczył, a gry niezależne znalazły się w centrum uwagi na Xbox Media Briefing – gry takie jak Inside i We Happy Few (zanim Compulsion Games dołączyły do Xbox Game Studios) pojawiły się na scenie na E3, a Cuphead, wymyślony i stworzony przez rodzinę bez wcześniejszego doświadczenia w tworzeniu gier, zadebiutowała na targach E3 w 2014 roku.
Dziś te gry są tak wplecione w tkankę gier wideo, że nie sposób wyobrazić sobie naszego świata gry bez nich. Oczywiście nadal istnieją tradycyjni wydawcy, którzy tworzą niewiarygodne epickie gry, ale twórcy niezależni stoją z nimi ramię w ramię. Pokaz Xbox nie byłby pokazem Xbox bez obejrzenia najnowszych, nowych gier niezależnych, a nasze imprezy niezależne, takie jak Game Fest, stały się wydarzeniami docelowymi dla graczy. Każdego dnia miliony graczy mają dostęp do jednych z najbardziej niesamowitych gier, jakie kiedykolwiek stworzono dzięki solidnemu wsparciu niezależnych deweloperów i uczestnictwu w Xbox Game Pass.
Więc, co dalej? Cóż, po pierwsze i co najważniejsze, tysiące gier, z których gracze korzystają dziś na Xbox One, trafiają z nimi na Xbox Series X, dzięki naszym pierwszym funkcjom wstecznej kompatybilności. Oznacza to, że możemy przenieść nasze gry ze sobą do następnej generacji, gdzie będą grać najlepiej, a programiści będą mieli ogromną publiczność, do której mogą dotrzeć ze swoimi grami.
I oczywiście niezależni programiści będą istotną częścią miksu na Xbox Series X, ponieważ ponad 2000 gier jest już w trakcie optymalizacji lub rozwoju dla naszej konsoli nowej generacji. Setki programistów ma swoje zestawy deweloperskie Xbox Series X, a my każdego dnia wysyłamy kolejne. Biorąc pod uwagę kreatywność, którą widzieliśmy do tej pory, jesteśmy pewni, że są rzeczy w fazie rozwoju, których nawet nie możemy sobie wyobrazić. Mieliśmy kilka przebłysków i mamy nadzieję, że wkrótce pokażemy Wam kilka wskazówek!
Kilka słów od niektórych naszych przyjaciół:
„Dla Cuphead program ID@Xbox dosłownie zmienił zasady gry. Niezależnie od tego, czy było to podekscytowanie i pasja, które okazali nam, gdy gra była na najwcześniejszych etapach, wsparcie i wskazówki, które oferowali, gdy powiększaliśmy zespół, ich wiedza, która pomogła nam w nawigacji po naszej pierwszej w historii premierze, czy nieustająca pasja, jaką mają dla Cuphead dzisiaj byli tam na każdym kroku naszej podróży. Zespół ID jest pełen ludzi, którzy naprawdę kochają gry wideo i bardzo dbają o to, aby zapewnić graczom niezapomniane wrażenia na całym świecie. Jeśli dopiero zaczynasz swoją własną podróż programistyczną, trudno byłoby mi wymyślić lepszą grupę ludzi, których możesz mieć w swoim kącie”. – Maja Moldenhauer, Studio MDHR
„Szkoła nocna jest częścią rodziny ID@Xbox od samego początku, kiedy uruchomiliśmy Oxenfree w 2016 roku. Myślę, że najbardziej wyzwalającą i wspierającą częścią pracy z zespołem ID było całkowite wsparcie naszej kreatywnej wizji. Kiedy tworzyliśmy grę o opętanych nastolatkach, opinie były w zasadzie po prostu „rób to, co robisz i daj nam znać, jak możemy pomóc”. Kiedy stworzyliśmy Afterparty, grę o martwych przyjaciołach w piekle, którzy piją szatana, opinie były odświeżająco takie same. Zespół ID rozumie, co sprawia, że zespół programistów działa kreatywnie, i po prostu chce wzmocnić i pomóc w przekazaniu tej wizji jak najszerszemu gronu odbiorców. Nie zaszkodzi, że wszyscy są po prostu miłymi, fajnymi ćwierkami. Szczęśliwe 2000!” – Sean Krankel, Studia Szkoły Nocnej
„Praca z ID@Xbox była niesamowitym doświadczeniem. To naprawdę odświeżające wiedzieć, że masz pełny zespół osób współpracujących wyłącznie w celu wspierania niezależnych. Było kilka okazji podczas wydarzeń związanych z grami, w których członkowie zespołu ID@Xbox przychodzili i przywitali się z nami tylko po to, aby sprawdzić, jak sobie radzi zespół, a dla początkującego indie oznacza to wszystko. Cieszymy się, że możemy kontynuować współpracę!” – Khalil Abdullah, Igrzyska Wabika
To upokarzające, że tak wielu programistów tworzy historię gier wideo na Xbox i cieszymy się, że Xbox i ID@Xbox są niewielką częścią ewolucji branży i tak wielu programistów w drodze do sukcesu. Nie możemy się doczekać, aby zobaczyć, dokąd nas zabiorą dalej.