E3 2019: Reżyserska wizja dwunastu minut

Zawsze byłem zafascynowany koncepcją pętli czasowych i często zastanawiałem się, jak mogą one stworzyć ekscytującą rozgrywkę. Nigdy bym nie przypuszczał, że rezultatem będzie historia małżeństwa, mieszkającego w małym mieszkaniu, nieustannie atakowanego przez detektywa w dwunastominutowej pętli, a wszystko to w czasie rzeczywistym iz kamery z góry na dół.

Wszystkie te decyzje były częścią iteracyjnego procesu poszukiwania najbardziej odpowiedniego projektu mechaniki pętli czasu z mojego punktu widzenia.

Kiedy postanawiam coś zbudować, mam znaczną kontrolę nad procesem twórczym (w oparciu o moje umiejętności, doświadczenie i cel końcowy), ale istnieje organiczna strona rozwoju interaktywnego doświadczenia, która ujawnia się tylko wtedy, gdy praca staje się czymś więcej niż szkicem. I chodzi o słuchanie tego, co ta nowa „rzecz" próbuje powiedzieć.

W tym przypadku powiedział mi, że Twelve Minutes dotyczy twojej wiedzy. Przez długi czas wierzyłem, że chodzi o postać, którą grasz i jak radzi sobie z sytuacją, ale tak nie jest. Chodzi o ciebie io to, jak decydujesz się interpretować i radzić sobie z tym, czego się uczysz. Pod koniec każdej pętli dowiesz się nieco więcej o postaciach i świecie, a zgromadzona wiedza zmienia twoje zachowanie.

Ta zmiana perspektywy sprawi, że będziesz radzić sobie z tą samą sytuacją z innym nastawieniem. To, że nie mówi się Ci, co robić, i pozwala ci wybrać, co robić, robi różnicę i sprawia, że ​​doświadczenie jest wyjątkowe dla każdego gracza.