Przeczytaj ostatni rozdział historii Hero Origin w The Sinking City

Cześć wszystkim! W zeszłym tygodniu podzieliliśmy się pierwszą częścią historii o początkach bohatera The Sinking City i słyszeliśmy, że wam się spodobała. Jeśli go przegapiłeś, nadal możesz go przeczytać tutaj.

W The Sinking City grasz jako Charles Reed, prywatny detektyw lat 20., torturowany przez swoją przeszłość i szukający zbawienia podczas eksploracji dziwnego zalanego miasta. W końcu mogliśmy zrozumieć porozrzucane notatki Charlesa, więc bez zbędnych ceregieli, ciesz się drugą częścią naszej krótkiej historii o The Sinking City !

Dziennik Charlesa W. Reeda, 1918 r.

Rozdział drugi

To się powtórzyło zeszłej nocy. Obudziłem się obok tej zalanej, wąskiej dziury w ziemi, sto metrów od szczątków USS Cyclops… i rozkładających się ciał moich przyjaciół. Sądząc po brudu pod paznokciami, próbowałem się w niego wkopać. Zastanawiam się, co jest tam tak ważnego?

Ta dziura była pierwszą rzeczą, jaką zobaczyłem po tym, jak zostałem wyrzucony na brzeg tej zapomnianej przez Boga wyspy. Myślę, że minęły dwa tygodnie i od tego czasu nie widziałem ani jednej duszy, cóż, żyjącej duszy. Pochowałem kilku moich kolegów z załogi, których i tak udało mi się zanieść do ich improwizowanych grobów… Nie jadłem niczego poza zgniłymi skorupiakami, które znalazłem na brzegu morza, kiedy się obudziłem. Ledwo mogę się ruszać, ale co dziwne, wydaje mi się, że w nocy magicznie zyskam dużo siły, jeśli będę w stanie przespacerować się przez całą wyspę, od mojej wygodnej jaskini do tej śmierdzącej jamy.

Ta dziura to nie jedyna paskudna rzecz. Całe to miejsce pachnie śmiercią, w powietrzu jest coś, przed czym nie mogę uciec. Noszę pistolet, który znalazłem na jednym z ciał, ale mimo że w magazynku są kule, nie mam z niego pożytku. To nie tak, że mogę polować na jedzenie. Całe miejsce jest martwe.

Minęły jeszcze trzy dni. Jestem zdesperowana. Muszę coś zrobić, bo inaczej po prostu umrę z głodu. Wchodzę do tej dziury. Jaki jest sens bycia nurkiem marynarki wojennej, jeśli nie mogę nurkować w dziurze w ziemi?

Wczołgałem się do dołu. Woda była letnia i gęsta jak krew lub olej. Wstrzymałem oddech i zanurkowałem, próbując zepchnąć swoje ciało w dół tak szybko, jak tylko mogłem. Kto wie, jak głęboko to jest, ale chyba nie umrę tutaj. Przeżyłem wrak statku, wylądowałem na tej wyspie, z tą dziurą wołającą do mojego śpiącego ja. To wszystko dzieje się z jakiegoś powodu i wątpię, żeby to był powód, dla którego utonąłem w tym szambie. Nie byłoby poetyckie.

Kiedy w końcu dotarłem na dno, zobaczyłem przed sobą błysk światła. Pobiegłem w jego kierunku i wyszedłem do czegoś, co wydawało się być podziemną jaskinią. Próbując złapać oddech, rozejrzałem się. Coś przykuło moją uwagę, te same nienaturalne ruiny, które widziałem w snach na Cyklopach. Teraz, kiedy widzę je wyraźnie, wyglądają jak jakieś legowisko z dwoma ukośnymi skałami zwróconymi do siebie. Chcę ich dotknąć.

Bolesny ból przeszył moją dłoń w chwili, gdy wylądowałem na jednej ze skał. Zaświeciły się, emitując dziwne świecenie w powietrze, zaczęły pojawiać się na nich żółtawe znaki. Wydawały się bramą do innego wymiaru, jakby ktoś lub coś miało przez nie przejść. Spojrzałem w górę i nagle zobaczyłem niebo – czy przez cały ten czas nie byłem w jaskini?

Ujrzałem oślizgłego czarnego robaka wbijającego się w moją dłoń. Próbowałem się otrząsnąć, ale po chwili zniknął. Nagle ogarnęła mnie jasność, klęczałem wpatrując się w bramę, wreszcie zobaczyłem w niej ogromny cień… Nie, nie było nic.

„Obudź go!", głos przeniknął ciszę, ich ręce trzęsły moim niespokojnym ciałem. Kiedy otworzyłem oczy, zobaczyłem kilku mężczyzn stojących wokół mnie, wojskowych, sądząc po ich mundurach. Rozejrzałem się. Zobaczyłem ciemną sylwetkę, wskazującą w kierunku zalanej dziury. Wiedziałem, że tylko ja to widziałem. „W porządku” – pomyślałem. „Wiem, co widziałem. Wiem, że coś jest na zewnątrz tam, a ja go znajdę”.

„Panie”, powiedziałem i jeden z żołnierzy spojrzał na mnie. – Zabierz ciała na plażę, proszę! Ich rodziny muszą się dowiedzieć, co się z nimi stało”.

„Ciała?” – zapytał zdziwiony.

„Ciała” – powtórzyłem, nagle stając się zirytowanym. — Musiałeś widzieć szczątki mojego statku, a także gnijące trupy. Zadzwonić w dzwonek?

„Słuchaj, kolego, nie mam pojęcia, o co ci chodzi. Nie ma tu ciał, szczątków, niczego. Widzisz rzeczy czy coś?

Koniec. Cóż, koniec tej historii, która wyznacza początek The Sinking City, naszej gry przygodowej i śledczej inspirowanej twórczością HP Lovecrafta. Graj jako Charles W. Reed, prywatny detektyw, aby odkryć prawdę o tym, co kryje na wpół zanurzone miasto Oakmont, już teraz na Xbox One!

The Sinking City jest już dostępne w sklepie Microsoft Store na konsolę Xbox One. Kliknij tutaj, aby zobaczyć szczegóły zakupu.